အတၱပံုေဆာင္ခဲေတြကို လက္တဆုပ္စာ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ သယ္ပိုးေနတဲ့ လူေတြ ...
သူလိုကိုယ္လို ရယ္ၿပံဳးျခင္းကို လိုလားၾကသူေတြခ်ည္း ။
လက္ေတြ႕မဟုတ္တဲ့ အိပ္မက္
ေစၫႊန္ရာမွာ အခ်စ္က ရံဖန္ရံခါ....
ကားစပယ္ယာရဲ႕ လက္တစ္ဖက္လို ေက်ာ ၊ လက္ ၊ တင္ ၊ ခါး ..
အစစ႐ွိ အေနာင္ေနာင္္ တြန္းပို႔သလိုပဲ ..။(စပယ္ယာတိုင္းကို ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္)
အရိပ္က ေမွာင္ေနတယ္ ..
အလင္းဘာသာေဗဒနဲ႔ တြက္ခ်က္ရင္ အရိပ္က အရိပ္ပဲ ...
အလင္းက အလင္းပဲ ...
ျဖည့္စြက္ယူေနရတဲ့အထဲ
အေတြးနဲ႔ ေစတနာကို ေဘးဖယ္ ..
ဟိုးအေ၀းကို ေငးၾကည့္မယ္ဆို
တစ္ေနကြယ္ေပ်ာက္လို႔
ညေနရီအလွ႐ိုး ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ၿပီ ..
0 comments:
Post a Comment