စကားေျပ

စကားေျပ တစ္ပုဒ္အတြက္ ..

နိဒါန္း အစပ်ိဳးလို႔ အခုိုးရမၼက္ေတြ ေ၀ခဲ့ရတယ္ ။

ဘ၀ကိုထုဆစ္ဖို႔ အနားသတ္မ်ဥ္း ဆြဲကာမွ

သည္ေပတံက မ်ဥ္းတစ္ေျဖာင့္တည္းက်ဖို႔

အတိတ္ကို ပစၥဳပၸန္အထိ ဆြဲယူလာရတဲ့အျဖစ္ ။

လူေတြထဲက လူလို႔ သတ္မွတ္ခ်က္ ေပးထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္

အယူလြဲမွားေနတဲ့ အျဖစ္ေတြမွာပဲ

တစ္စ တစ္စ လိႈက္စားလို႔ ..

သည္ပင္လယ္က ေက်ာက္ေဆာင္ထက္ င့ါမွာ အသားမာတက္လို႔ ။

အေျဖလြန္ မရတဲ့ အျဖစ္ေတြလား

အေမးထုတ္ စာ႐ြက္ဗလာ ကံစမ္းမဲမွာပဲ

ေပါက္မဲနံပါတ္က ၁၅ ... နဲ႔ ျပတ္ေနခဲ့တယ္။

ထုတ္ယူမရဘူး

ျငင္းခုန္မရဘူး

အေတြးအယူတိမ္းတဲ့ အျခားဖက္မွာ

သည္ဂဏန္းက ညီမွ်ျခင္းခံေနတယ္ ။

ယေန႔မွစ ေနာင္အနာဂတ္ အခါခါ

ရီေ၀ယစ္မူးေစပစ္လိုက္တယ္ ..

အခါခါ ခါးသီးတဲ့ အၿပံဳးေတြနဲ႔

နံပါတ္စဥ္တပ္ ေရတြက္ပါ ။

အမုန္းမဖက္တဲ့ သစၥာတရားေတြနဲ႔

အၿပံဳးမပ်က္ ခ်စ္ေနဆဲဆိုတာ ..

...................

..............။

အေ၀းဆံုးက ၾကယ္စင္ရယ္

လကမၻာပ်က္သုဥ္းျခင္းမွာ

အစိုင္အခဲ/ဥကၠာပ်ံ အျဖစ္နဲ႔ အဆံုးသတ္ေပးပါ ..

ၾကယ္ေၾကြေကာက္သူအျဖစ္ ဘာအရာမွ မသိလိုက္ခ်ိန္

ကေလးအေတြးအရ လက္မွာ ေကာက္ေၾကာင္းဆြဲလိုက္တယ္.

သည္ .. ေကာက္ေၾကာင္း ခ်စ္တယ္ ..။

လူလံုးမလွတဲ့ ႐ုပ္ထုအတြက္

ဖေယာင္းလို မေပ်ာ့ေျပာင္းလို႔ ထုဆစ္မေနခ်င္ဘူး ..

ဘ၀ကိုက ခါးေနတာလား

ကိုယ္တိုင္ကပဲ ခါးေစတာလား

နာက်ဥ္ပါတယ္ဆိုမွ .....။

သံသရာတဲ့ ...

အဖန္တစ္ရာ ႀကံဳလာေနလည္း

အခါခါ ဆံုုကာေနတဲ့ င့ါစိတ္နဲ႔ င့ါအခ်စ္

ဒီကံၾကမၼာမွာ ၿပံဳကာေနတာ

င့ါႏွလံုးသား ဘယ္ဘက္ရင္အစံုကို

ၾကက္ေျခခတ္ နိမိတ္လွတဲ့ ခ်ိန္ခါေန႔ရက္ေတြ

သူမ ေရတြက္ေနမလား ..။

တစ္ခြန္းေတာ့ ေျပာပါရေစ ...

ကက္ကင္းေတြနဲ႔ မယွဥ္သန္ျခင္လို႔

သူ႔အတြက္ မပ်က္ မပ်က္ ခ်စ္ျခင္းေတြက

သည္ပ်ိဳးက င့ါအတြက္ နိဂုန္းအျဖစ္ ေရးေစေတာင္

င့ါစကားေျပက ....

အစြန္းေရာက္ အာ႐ံုအဖံုးဖံုးနဲ႔

အေရးတယူ နမ္း႐ိုက္တာကို သတိရ သိတတ္ရင္ ေက်နပ္မယ္ ။

ထပ္ေျပာပါရေစ ....

ငါေလ ညီမွ်ျခင္းအေပၚမွာ တက္ထိုင္ေနမိတယ္ ။