မေဟာင္းေသးဘူး
ဒီပံုျပင္ေလး .....
ကေလးေပါင္းမ်ားစြာ ရယ္ေမာသလို
ပန္းေပါင္းမ်ားစြာ အသစ္ပြင့္သလို
ခံစားခ်က္ေတြကို ကုန္ၾကမ္းအျဖစ္နဲ႔
ခ်ေရးလိုက္တယ္ ဆိုေပမယ့္ ....
တစ္ကယ့္အေလးထားစရာေတြ တပံုတပင္နဲ႔
မင္းအေၾကာင္း ေရးေရးေလးေတြ အာ႐ံုမွာ လာလာၿငိတာ ...
ေဟာင္းမသြားတဲ့အျဖစ္ေတြက ၿပိဳးျပက္လို႔ ... လက္
မင္းအတြက္ အခ်စ္ေတြက သက္သက္ပါ ..
ေလေျပမွာ အေရာင္မဲ႔တုိင္း
ေဆာင္းရာသီ ေျခာက္ကပ္မသြားပါဘူး..
အုပ္မိႈင္းေနတဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ
ပြင့္လာမယ့္ ပန္းေတြဖူးေနတုန္း
လဝန္းၾကီးကလည္း ခပ္ျပံဳးျပံဳး ငံု႕ၾကည့္ျမဲပါ။
ဒီလိုနဲ႔
ရင္ဘတ္အထိရဲ႕ ႏိုးတ၀က္ည
အိပ္မက္က စ်ာပနဆိုရင္
င့ါအတြက္ ....
အလ်င္းမပ်က္တဲ့ သစၥာတရားေတြ
ထံုမႊမ္းရင္ပတ္ႏြယ္ငင္တဲ့ ႀကိဳးေလးတစ္စေနာက္
တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနခဲ့တာ
အမွားႀကီးမွားလား ...
ေရာင္နီအလင္းစက္ေအာက္မွာပဲ ကြယ္ကြယ္ေပ်ာက္သြားတာလား ..
ေသခ်ာတဲ့ သ႐ုပ္ကေတာ့
လြမ္းညေတြမွာ
တမ္းတတာ ခ်စ္သူ .. .. သိပါေလစ
မီးလင္းဖိုနဲ႕ ခပ္ေဝးေဝး
အမွတ္တရမ်ား ေႏြးေထြးဆဲ
အျမဲတုပ္ေႏွာင္မထားတဲ့ ၾကိဳးမ်ား
တအားကုန္ ပိုခိုင္မာတယ္ေလ
ေႏြဦးရာသီ ဆီကို ေမာင္းႏွင္ဖို႔
ေဆာင္းက အျမဲတမ္း ေခါင္းမာတယ္..
ေႏြမိုးေဆာင္း ......
ေျပာင္းလဲတဲ့ ရာသီတမ္းျခင္းေတြမွာပဲ
အတိမ္အနက္ စကားလံုးေတြ
ယိုဖိတ္ေသဆံုး ...
ဖ်ားနာေနတဲ့ ၀ိညာဥ္ေတြေတာင္ အလိုတူပါ
သည္အခ်ိန္ေပ့ါ ....
စကားလံုး လွလွေလးေတြေအာက္ နားဖ်ားေသဆံုးၾကရတာ ...
ရြက္ေၾကြေတြ ေလထဲ ေမ်ာသြား
အနားမွာ ေလေျပသာ က်န္ရစ္
ပံုျပင္တစ္ခု ျဖစ္တည္.. ျပီးဆံုးေၾကာင္း
မေဟာင္းႏိုင္စြာ ကဗ်ာက်န္ရစ္တယ္။
ဒီကဗ်ာေလးက ညီမေလး ႐ႊန္းမီႏွင့္ စကာေျပာျဖစ္ရင္း ..ႏွစ္ဦးေပါင္းစပ္ေရးဖြဲ႕ၿပီး အမွတ္တရ ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ ..။
0 comments:
Post a Comment