အရာခပ္သိမ္းအတြက္ အဆိပ္ေတြသုတ္လိမ္းၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေနခဲ့တယ္..
လြဲမွားေနတဲ့ အတိတ္အ႐ိုင္းေတြကို ပစၥဳပၸန္ မိႈင္းေတြနဲ႔ အခိုးပြင့္ေစခဲ့ျပန္တယ္..
သူမ မသိခဲ့တာလား .. မသိဟန္ေဆာင္ေနခဲ့တာလား ။
အခ်စ္ရယ္လို ခုန္မင္တတ္စကတည္းက အျပစ္ေတြလည္း မသိခဲ့ဘူး ...
အခ်စ္ အ႐ူးထမိတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အမွားအမွန္ကို ဆံုးျဖတ္ ..
လူတြင္က်ယ္ တတ္ေယာင္ကန္းပဲ လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ထင္မိေနသလား ။
ေလာဘအျမင္ေတြၾကားမွာပဲ
ေသာကေတြ ထမ္းပိုးရတဲ့ လူ႔စိတ္မွာ
နဂိုအရိပ္ေတြက ႐ွိသင့္တာထက္ ပိုေနရင္/ ပိုေနခဲ့မယ္ဆိုရင္
ခ်စ္သူ ...
လူလားေျမာက္တဲ့ေန႔ကစ အမွားမကင္းခဲ့တာမို႔
အတိတ္ရဲ႕အနာ အစိမ္းလိုက္ခ်ဳပ္ျခင္းက ပိုက်က္ေစမွာပါ ။
0 comments:
Post a Comment