ခ်စ္တာေတြက ေနာက္.....
အျပစ္မယူစြာ ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပာခဲ့လည္း ...
အညိဳအညင္ေတြနဲ႔ ငိုေနတာလည္း မင္းပဲ ..။
အပိုအလိုေတြနဲ႔ ေခ်ာျမဴကာ ကိုယ္အၿမဲပဲ..
သည္မွ် သည္ေနာက္....
ခ်စ္တာက အဆိပ္ေတာက္ ျဖစ္ေစသလားပဲ ..။
သူ႕အလိုက် မေနာပိုျပ
တစ္ခုအလိုမက် အေျပာငိုရခက္တာလည္း ကိုယ္ပဲ ၊
အေတြးအယူအရ ေဖးကူကာလည္း ခ်စ္စၿမဲ
ေဘးလူက ေငးယူရ ကိုယ့္အျဖစ္ကလည္း ငိုင္္ဆဲပဲ ..။
င့ါအျဖစ္က ေဖးကူမွ ေဆြးအပူကၽြတ္စြနဲ႔
နိမိတ္အယူအရ ႀကိတ္ကာလည္း ဆုေတာင္းၿမဲ ..။
လြဲမွားေနတဲ့ လူ႔ေဘာင္မွာ
အတုအေယာင္ဆိုတာလည္း ျဖစ္စၿမဲမို႔
ခြဲျခားမရတဲ့ ျဖစ္စဥ္က အလြဲအမွားေတြလည္း ျဖစ္တတ္တာပဲ။
ညစဥ္ညတိုင္း အလြမ္းသင့္ရာ ပန္ခ်ီတံတိုင္းမွာ
မွီတည္ရာ အိပ္စက္ဖို႔
သူ႔အသြင္ သူ႔ျဖစ္အင္ကို
င့ါရင္ခြင္ င့ါစိတ္ဘ၀င္မွာ ခို၀င္အိပ္စက္စို႔ ။
0 comments:
Post a Comment