ဆုေတာင္းျခင္း ... ေနာက္

မေတြ႕ရတဲ့ ေဟာသည့္တစ္ရက္က
အစုန္အဆန္ ေမ်ာလြင့္ေနတဲ့ ေဗဒါဒိုက္လို ...

ေဟာင္းႏြမ္းသြားတဲ့
အိပ္မက္ေတြကို မီးေလာင္တိုက္သြင္း
ျပာမႈန္အျဖစ္နဲ႔ တစ တစ ...
အခ်ည္းအႏီွးပါလို႔ မထင္နဲ႔
အရင္းအႏွီးတစ္ခုေတာ့ လိုတာပဲ

ရာသီဖြားအေၾကာင္းေတြကို ျပန္လွန္ေတြးရင္း
ဆရာတစ္ဆူေဟာတဲ့ ပညာခါးမွာခ်ိတ္လို႔
ရာသီတမ္းခ်င္းေတြ ပယ္ဖ်က္
စိတ္အ႐ွက္က မခို႔တ႐ို႕ေလးပါပဲ...

နီးေစြးတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုရဲ႕
အနမ္းတစ္ခ်က္ တက္အခုန္မွာ
ေဗဒါေတြေတာင္ လြန္႔လူးသြားရ ...

ေျပာင္းျပန္စီးတဲ့ ျမစ္ေကြ႕အေရာက္
ဆံုခဲ့ရတဲ့ ေဗဒါကို
နဂိုအ႐ွက္ထက္ ေကာက္ယူနမ္းမိတဲ့ တစ္ခဏ
ပါးပါးေလးနဲ႔ လြမ္းရၿပီ ... သခင္

ကၽြန္ေတာ့္ .... အနာဂတ္က မေရရာဘူး
ကၽြန္ေတာ့္ ပစၥဳပၸန္က ေထြျပားေစတာ
ကၽြန္ေတာ့္ အတိတ္က ေမွာင္ရီပ်ိဳးစညေတြလို
အသက္၀င္တဲ့ တေစၦ.....
ေၾကာက္မက္ဖြယ္အတိနဲ႔ ေႏွာက္ယွက္သူမ်ားကို
အေမွာက္အမွားနဲ႔
ပေယာဂကင္းေအာင္ သခင့္ထံျပၾကည့္
သခင္ေစၫႊန္တဲ့ ေရတစ္စက္မွာပဲ
လြင့္စင္ပေပ်ာက္ သခင့္ထံအေရာက္ ...
႐ိုးသားမႈေတြက ႀကိဳးစားမႈေတြထပ္တူေပ့ါ ....

ရင္မွာ ႏြမ္းလ်တဲ့စိတ္ကို
သခင္သာ သိရင္ျဖင့္...
ဒီရင္မွာ မခ်ိေအာင္
အခ်စ္စိတ္ေတြဖံုးလႊမ္း
အၿမဲတေစ ေတြးေနရတာေတြ
သခင့္အနား ေရာက္ခ်င္လွၿပီ ....

ဥတုသံုးပါး ရာသီမမွန္တဲ့တမ္းခ်င္းမွာ
ပူတလွည့္ ...စိုစြတ္တလွည့္ ေအးတလွည့္နဲ႔
ရာသီၿဂိဳဟ္ေတြေတာင္ အေႏွာက္အယွက္ကင္းစြာ အိပ္ေမာက် ...
သခင္ရယ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနလား.....
သတိတရ ျဖစ္ေနမလား ....
ဆုေတာင္းျခင္းသက္သက္နဲ႔ လင္းခ်င္းခြင့္ေတြ ရေစသား....

တစ္ခဏတာလည္း မဟုတ္ဘူး .......
အခိုက္အတန္႔လည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး .....
တစ္ဘ၀စာ ပံုေအာမိတဲ့ျဖစ္စဥ္မွာပဲ
အခ်စ္ေတြ ကုန္း႐ုန္းၾကြ
ေဆာင္ယူလာတဲ့ ေလျပည္
အေမွာင္ထုက လူသား ...
ေရာယွက္မိတဲ့ ခဏမွာပဲ
ပန္းပြင့္အလားသ႑ာန္ေတြ ေၾကြက်
ေကာက္မိသူ အကၽြန္႔အျဖစ္
သခင့္ဦးေခါင္းမွာ ပန္ဆင္ခြင့္ရေစသား.......

ဆုေတာင္းျခင္းေတြမ်ားလို႔ .....
တူႏွစ္ကိုယ္ ေဆာင္းရမဲ့သရဖူက သခင့္လက္ထဲမွာ

အလႊာေတြျခားေနမလား ....
ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ေတြကပဲ မွားေနတာလား....
ကဗ်ာေတြ တစ္ေန႔တစ္ပုဒ္နဲ႔
ရက္ပိုင္းျခားလိုက္ ေရးေနလည္း
အသက္အပိုင္းအျခားေတြကို စိတ္မ၀င္စားဘူး
တစ္သက္မိႈင္းဖ်ားက အဆီလို
အေ၀းဆံုးကျမင္ႏိုင္ေအာင္
အျမင့္ဆံုးက ႏွစ္ကိုယ္တူ ပ်ံသန္းပါရေစသား ........

သခင္ ... ေက်နပ္ေနမလား...
သခင္ ... ဟားတိုက္ရယ္ေနမလား ...
ေသခ်ာတဲ့ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုက
ေ၀ခြဲရတဲ့ အခ်စ္သံစဥ္တစ္ခုပါပဲ .....

ဆိုညည္းမိတဲ့ခဏက
အစိမ္းသက္သက္ေတာ့ ျဖစ္မေနခဲ့ဘူး....
တ႐ွိန္း႐ွိန္းတက္ေနတဲ့ အဖ်ားလို
အခ်စ္ဒီဂရီေတြမက် ...
ေရစိုအ၀တ္နဲ႔ အခ်စ္လိုရမၼက္ေလးေတြေပးမွ
တစ္ခါျပန္လန္းရမဲ့အျဖစ္ .....

ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သမွ်
သခင့္လက္အစံုက ေအးျမမႈတစ္ခု
တစ္ခဏနဲ႔ တစ္ဘ၀စာေသာက္သံုးမိတာ
သခင္ရယ္ စိုးထိတ္ေနမလား ....
သခင္ရယ္ ပ်ိဳးေနမလား ....
အကၽြန္႔စိတ္ႏွလံုးခံစားမႈ
သခင့္ပ်ိဳးခင္းကို ထြန္ယက္ရင္း
ရာသီေတြေခါင္တဲ့ေခတ္မွာ
တမံေရကို ေပးမွာလား .....
ေမတၱာစမ္းေရ စီးဆင္းေစမွာလား .....
ေသခ်ာမႈတစ္ခုက
ပ်ိဳးက်ဲသူ သခင့္လက္မွာပဲ
အကၽြန္႔ဘ၀ေတြ ဖူးပြင့္ေ၀ခဲ့တာ ......။ ။