သူေလး

ဆံလႊာစင္းပင္ ေကသာပိတုန္း
ႏုနယ္ပ်ိဳျဖန္း ႐ုပ္၏စြမ္းႏွင့္
အာ႐ံုျဖင့္ေႏွာ စိတ္ျဖတ္သန္းတဲ့
သူေလးရဲ႕ ... ဟန္

လွမ္းေနေျခၾကြ ထူးကာေလွ်ာက္ေတာ့
ျမင္သူလူေငး ငါလည္းၾကည့္ေတာ့
အၫွာမခိုင္ အစဥ္သာပိုင္တဲ့
ဒီအသည္းမွာ စြဲပ်ားလိုပဲ
အံုအဆင္နဲ႔ ၿပံဳတစ္သလို
ခ်စ္စိတ္ေတြက စီရီစီရီ ...

ပြင့္လႊာစကား ထြက္လြင့္သန္းေတာ့
သည္းေျခစုမွာ ၿမဲေနျမစ္လို
စြဲေနတာေတြ အမွန္ရယ္ပ
သူေလးရဲ ... အသံ

ဘာသာတရား လ်စ္လ်ဴမ႐ႈ
ကုသိုလ္ျပဳလို႔ တြန္႔ဆုတ္မေႏွး
ေလာကီေရးကို လမ္းမွန္ေလွ်ာက္ၿပီး
ႀကိဳးစားအားထုတ္ အျပဳေဆာင္တဲ့
မေနာျဖဴတဲ့ ေခ်ာႏွမသူ ...

ႀကိဳက္၏တစ္သြယ္ ႐ိႈက္ထိလြယ္လို႔
စိုက္ၾကည့္တစ္ဖန္ သည္းထိမွန္ၿပီး
အစိုးမရလို႔ ႐ိုး႐ြေနတယ္ ...

ဆံုေတြ႕ျခင္းရဲ႕ ဇတ္လမ္းေလးရယ္
မျဖစ္ႏိုင္မွန္း ေတြးေတာေနလို႔
တင္းခံေနၿပီး ျငင္းဆန္ေနတယ္ ...

ၾကယ္စင္စုေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ျခင္းႏွင့္
အလြမ္းပန္းလူ အနမ္းခ်ဴေတာ့
အိပ္စက္လမ္းက သူ႔ထံပါးမွာ ...

ေပ်ာ့ဖေယာင္းလို ၫႊတ္ကိုင္းေနလို႔
အရည္ေပ်ာ္က် ဒီညေတြမို႔
ရက္ေတြဆက္တိုက္ ၿဖိဳးၿဖိဳးေဖ်ာက္နဲ႔
ဖက္စြတ္မိုးလို႔ ဆြတ္႐ံုက်မယ့္
တစ္စက္တစ္ေပါက္ အေအးေရာက္ေအာင္
သြန္းၿဖိဳးလွည့္ပါ သူ႔တစ္ေယာက္ရယ္ ...

ညတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ ၾကယ္လင္းစံုဟာ
သူ႔ဆံႏြယ္ၾကား ပုန္းေနသလားပဲ ..
အ႐ူးမူးနဲ႔ ၾကယ္ေၾကြေကာက္သူ
င့ါတစ္ေယာက္တြက္ အလင္းစင္ႏွင့္
သာယာလွည့္ပါ ညကမ႓ာကို ...

အသည္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ ကမ္းလင့္အိပ္မက္
လွမ္းဆင့္မက္လို႔ မွန္းတင့္တယ္ၿပီး
လမ္းဖြင့္ထားတဲ့ အသည္းတံခါး ,
၀င္မလာေလလို႔ ေၾကြကာၫႈိးတယ္ ...

အေတြးနယ္မွာ လြင့္ပ်ံ႕ျခယ္ေတာ့
သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို
လိႈင္းတစ္ျဖစ္နဲ႔ ခတ္ဆင့္႐ိုက္လို႔
ထပ္တူျပဳမယ့္ ေန႔ရက္အခ်ိန္ ...

ပန္းခင္းလမ္းမွ ဆူးပန္းပြင့္ကို
မေျခြရက္လို႔ အေနခက္ေနလည္း
ငါေလ .. ေၾကြဆက္ေနမယ္ ...

အပိုင္းအစ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕
ႏႈိင္းျပလို႔ မရတာမို႔
လွမ္းတျပစာ လမ္းက်ဥ္းေလးမွာ
ဟိုက္က်စြာ ေျပးေနမိလည္း
ကမ္းလင့္ကာ လွမ္းဆင့္ရင္ျဖင့္
ကံတင့္တယ္ အမွန္တစ္ျဖစ္ကြဲ႕
အျဖစ္အပ်က္ အမွန္မွားနဲ႔
စံျဖစ္မယ့္ င့ါခ်စ္ျခင္း ...
သူတစ္ေယာက္တြက္ ပံုအပ္ႏွင္းတယ္ ..။